Dzień Wszystkich Świętych i Zaduszki. Czym się różnią?

1 listopada - jak podaje niedziela.pl. - Kościół oddaje cześć tym wszystkim, którzy już weszli do chwały niebieskiej i przypomina nam o naszej wspólnocie ze świętymi, którzy otaczają nas opieką. Jest to przede wszystkim dzień tych świętych Pańskich "z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków" (por. Ap 7, 9), którzy nie mają swoich osobnych wspomnień w roku liturgicznym.

Na 2 listopada przypada wspomnienie zmarłych pokutujących za grzechy w czyśćcu. Zwyczaj ten w 998 r. wprowadził Odylon, opat klasztoru benedyktynów w Cluny. Ten dzień został wyznaczony na czas obowiązkowych modlitw za wszystkich wiernych zmarłych - we własnym opactwie oraz wszystkich klasztorach należących do kongregacji kluniackiej. Zwyczaj ten przejęły inne zakony, zwłaszcza cystersi oraz kartuzi. W XII wieku wprowadzili go w swoich klasztorach polscy cystersi.

W XIII w. zwyczaj ten w Kościele katolickim stał się powszechny.

W Polsce najstarsza informacja o Zaduszkach poza klasztorami pochodzi z początków XIV w., z diecezji wrocławskiej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna.

Choć nie jest to dzień wolny od pracy, Kościół zachęca do odwiedzenia cmentarza, udziału we mszy oraz przyjęcia komunii w intencji swoich bliskich zmarłych. Zwraca też uwagę na wypominki, które obejmują całą oktawę po 2 listopada. Polega to na wypisaniu na kartkach nazwisk swoich zmarłych i złożeniu ich w zakrystii lub kancelarii parafialnej. Nazwiska te są odczytywane przed nabożeństwami, podczas których cały kościół modli się za dusze tych nieżyjących już osób (warto też wiedzieć, że w Polsce istnieje zgromadzenie Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych założone przez bł. o. Honorata Koźmińskiego, kapucyna).

Wypominki, to zwyczaj polski. Najstarsze pochodzą z XV w. Ich ślad znajdujemy w "Kazaniach gnieźnieńskich".

Do zaduszkowych obrzędów należą popołudniowe procesje na cmentarz w dniu Wszystkich Świętych.