Spotkanie wokół książki Witolda Wirpszy w Instytucie Mikołowskim [ZAPOWIEDŹ]

W posłowiu do książki, Dariusz Pawelec pisał o twórczości Wirpszy:

"Witold Wirpsza w swoich niepoetyckich rolach rozpoznawalny był głównie jako tłumacz z języka niemieckiego. Do jego prozy, jak i zresztą do poezji, szybko przypięto etykietę trudnej, hermetycznej, eksperymentalnej. Klucza przede wszystkim poetyckiego szukano do lektury zarówno opowiadań i powieści (Pomarańcza na drutach, Wagary, Morderca) jak i prób dramatycznych (Tantal, Kreator). Jako eseista znany był za sprawą teoretyczno- i krytycznoliterackiej książki pt. Gra znaczeń (1965). Po jej publikacji Jerzy Kwiatkowski ogłosił, że Wirpsza ma „szansę znalezienia się w centrum uwagi zarówno tej części środowiska literackiego, które naprawdę interesuje się literaturą, dla którego literatura jest nie tylko pretekstem, jak dla podobnie zorientowanych czytelników”. Nazwał autora Gry znaczeń pisarzem, który „ośmiela się tworzyć własny, szokujący, do niczego niepodobny program literacki i estetyczny”, choć jednocześnie też zarzucał mu „brak umiaru” i pójście w tym programie „za daleko”. Fachową recepcję Gry znaczeń przyćmił jednak rozgłos kolejnej próby eseistycznej Wirpszy, napisanej i wydanej w roku 1971 (najpierw w języku niemieckim) poza krajem, książki Polaku, kim jesteś? (Pole, wer bist du?)".

"Celem niniejszego wyboru tekstów Witolda Wirpszy jest przypomnienie wypowiedzi, które przetrwały jakoś próbę czasu, albo powiązane są z istotnym, wciąż mogącym interesować czytelnika, kontekstem: literackim, teatralnym, historycznym, itp. Podstawą wyboru i przedruku są publikacje prasowe z lat 1957-1985. Układ rozdziałów odpowiada ich różnorodności w zakresie zainteresowań, tematów oraz gatunkowego zróżnicowania: od ukazania temperamentu polemicznego autora, przez recenzje z książek, felietony kulturalne, krytyczne uwagi o inscenizacjach teatralnych, zapiski o muzyce, po klasyczne i obszerniejsze eseje. W części Varia pomieszczono m.in. wspomnienia, nekrologi, listy otwarte, autokomentarze. W osobnym rozdziale zebrane są różnogatunkowe teksty z ostatnich dwóch lat życia pisarza, które publikował na łamach berlińskiego „Archipelagu”. W ostatniej części umieszczone są opowiadania nie włączone do autorskich zbiorów i nie przedrukowane dotąd w żadnej innej postaci (pominięto trzy znane z czasopism fragmenty niepublikowanej dotąd powieści Sama niewinność, albowiem powinna ukazać się ona wkrótce po raz pierwszy w całości). Zamieszczone tu teksty należą - w przekonaniu edytora - do najbardziej zasługujących na pierwszeństwo przedruku i warte są odświeżenia ich recepcji. Podstawą tekstów zamieszczonych w niniejszej książce są pierwodruki. W tekstach poprawiono wyłącznie oczywiste błędy druku. Nie dokonano żadnych skrótów. Zachowano oryginalną pisownię i wszelkie osobliwości językowe. Całość została ułożona chronologicznie w obrębie poszczególnych rozdziałów, w kolejności pierwodruków. Pod każdym tekstem umieszczono informację o źródle przedruku".